Jólaóróinn 2008 - Grýla

GRÝLA

Grýla bíður bakvið horn
á brókarsíðum frakka.
Hún er gömul galdranorn
sem gleypir vonda krakka.

Gnístir saman tönnum tveim,
með tungulöngu slefi
vætir hár á vörtum þeim
sem vaxa á hennar nefi.

Eyrnalöng með loðin brjóst
og ljóta fúaleggi.
Gerir myrkrið morgunljóst
mygluskán í skeggi.

Í bensínstybbu bíður hún
í bílastæðahúsum
með úldið glott og ygglibrún,
eyrun full af músum.

Og komi hún auga á krakkaskinn
sem kornabarnið hræðir
hún pínir litla pottorminn
í poka sinn og snæðir.

Því matvönd er kerlingarálftin ill
átján hundruð vetra.
Í matinn aðeins vont hún vill.
Því verra, þeim mun betra!

Svo ef þú ert góður eða góð
þú undan Grýlu sleppur.
Ef ekki, þú endar á hennar hlóð
sem heitur sláturkeppur.


Þann neysluóða nöldursegg
sem nýtur þess að væla
og pantar á jólum páskaegg
á pönnu mun hún spæla.

En næpuhvítan nammigrís
í nestisboxið setur
og þá sem borða bara ís
hún bryður líkt og hnetur.

Í skammdeginu skjót sem ör
hún skýst á milli bíla.
Þar sem spenna spillir för
spennir beltið Grýla.

Og fim sem köttur kerling er,
í kveiktum jólaljósum
á milli húsa hún sveiflar sér
og safnar frekjudósum.

Því frekjan á sinn fastagest
í formóður sinni, Grýlu.
En þó finnst henni bragðast best
börn sem eru í fýlu.

Við skulum því ekki hafa hátt
og hátíðlega lofa
foreldrum okkar friði og sátt
og fara snemma að sofa.

Og ef við verðum áfram góð
eftir næturhvílu
við sjáum hvar fennir um foldarslóð
í fýlusporin Grýlu.

Hallgrímur Helgason